Koncepcja B. Mulligana
Współczesna fizjoterapia nadążając za stale i systematycznie rozwijającą się szeroko pojętą medycyną ulega zmianom i doskonali się. Powstają nowe techniki i metody, których celem jest podniesienie efektywności zabiegu, ograniczenie dolegliwości bólowych, przekonanie pacjenta do sposobów leczenia szczególnie zachowawczego, wzbudzenie jego zaufania do terapeuty, itp. W dobie, kiedy następuje wyraźna „zmiana pokoleń”, a co za tym idzie młodzi terapeuci /lekarze, fizjoterapeuci/ szukają bardziej efektywnych sposobów, metod, technik i środków oddziaływania na pacjenta, bezpieczeństwo zabiegu jest podstawowym kryterium w świetle odpowiedzialności prawnej.
System Briana Mulligana z Nowej Zelandii jest specjalistyczną metodą diagnostyczno – terapeutyczną ciągle rozwijającą się wraz z postępem medycyny i rozwojem badań naukowych /istnieje specjalny fundusz na rozwój badań naukowych w tej dziedzinie/. Brian Mulligan opracował, a następnie opublikował zasady stosowania takich technik jak „NAGs”, „SNAGs”, „odwrotne NAGs”oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. MWMs/. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Metoda ta jako oryginalna sama w sobie, ma niektóre wspólne elementy z technikami wg Kaltenborna, Maitlanda oraz Positional Release Techniques.
Brian Mulligan jest nowozelandzkim fizjoterapeutą, który w latach 90-tych przedstawił nową koncepcję diagnostyczno-terapeutyczną mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Mulligan uważa m.in, że zmiany w obrębie segmentu ruchowego (w tym stawów międzywyrostkowych) mogą powodować ograniczenia ruchu i ból w czasie jego wykonywania. Zaburzenia w mechanice poszczególnych elementów segmentu ruchowego mogą wpływać na siebie wzajemnie, ale ich analiza powinna odbywać się w odniesieniu do całego segmentu ruchowego.
Koncepcja Mulligana zakłada:
- całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych;
- funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji;
- łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie;
- stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu;
- wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej;
- polecenie „zadania domowego” dla pacjenta, polegającego na wykonywaniu indywidualnie dobranych ćwiczeń.
Praktyczne zastosowanie koncepcji Briana Mulligana daje terapeutą fizjoterapeutom, lekarzom, terapeutą manualnym wiedzę i nowe narzędzia do pracy z pacjentami z dysfunkcjami w obrębie stawów obwodowych i z chorobą krążka międzykręgowego. Techniki terapeutyczne połączone z ruchem dają możliwość stosowania ich u pacjentów przebywających na oddziałach szpitalnych jak i leczonych w trybie ambulatoryjnym. Wyposażają pacjenta w niezbędne informacje dotyczące postępowania w okresie zaostrzenia choroby, wykonywania czynności dnia codziennego w sposób nie prowokujący wystąpienia objawów.
Atutem koncepcji Mulligana jest bezbolesność wykonywania terapii, co zapewnia komfort i bezpieczeństwo zarówno pacjenta jak i terapeuty, oraz stosowanie pozycji obciążenia ciężarem ciała bez uzyskiwania chwilowego odciążenia, co zwykle łagodzi objawy i występuje w innych metodach manualnych. Pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy.
W porównaniu do konwencjonalnych technik terapeutycznych mobilizacje połączone z ruchem są oryginalne i jedyne w swoim rodzaju dlatego, że są połączeniem technik ślizgowych z przedłużoną fazą docisku pod koniec zakresu ruchu podczas gdy pacjent wykonuje ruch w kierunku bolesnego sektora. /Mulligan 1999/.
Specjalistyczna literatura światowa opisuje szereg prowadzonych badań i programów terapeutycznych wg. koncepcji B. Mulligana. Dotyczy to pacjentów z problemami zarówno w stawach obwodowych jak i stawach kręgosłupa.
Metoda Mulligana opiera się na wielu różnorodnych technikach, m.in. techniki przeciwdziałające bólowi głowy, zawrotom głowy, a także mobilizacyjne techniki kręgosłupowe połączone z aktywnym ruchem kończyn, techniki z zastosowaniem pasów stabilizacyjnych.
Należy podkreślić, że opanowanie prawidłowe poszczególnych technik nie jest sprawą łatwą. Tylko doświadczony terapeuta /lekarz lub fizjoterapeuta/ ze specjalizacją z terapii manualnej ma szansę poprzez zdobyte doświadczenie na profesjonalnych, specjalistycznych kursach osiągać rezultaty, które są efektywne i często efektowne.
Istotnym faktem jest również świadomość odrzucenia, niektórych dotychczasowych zasad, które wg. Briana Mulligana nie pozwalają na właściwe postępowanie terapeutyczne. Połączenie biernej oraz aktywnej /mięśniowej/ mobilizacji pacjenta ze zmodyfikowana techniką ślizgową, przyjęcie kanonu bezbolesności oraz ruch w kierunku ograniczenia i źródła bólu, oryginalne techniki podstawowe jak i pomocnicze oparte na dokładnym tzw. „celowanym-porównawczym” lecz nie „przeteoretyzowanym” badaniu gwarantują sukces terapeutyczny.
Na podstawie pierwszych doświadczeń z użyciem technik opisywaną metodą uczestnicy specjalistycznych kursów podkreślają pozytywne efekty oraz jasny i klarowny system działania w pracy z pacjentem w celu zastosowania efektywnego programu terapeutycznego.
Metoda dr Ackermanna
Metoda oparta jest na 50 letnim doświadczeniu w leczeniu manualnym kręgosłupa. Każdy ruch w tej terapii charakteryzuje się precyzją i dokładnością, dając zamierzony efekt. Metoda pozwala na działanie w miejscu występowania zaburzenia, w sposób celowany. Dlatego podczas zabiegu zostaje odblokowany tylko i wyłącznie ten kręg, który powodował ból lub inne dolegliwości. Metoda pozwala na całkowite usunięcie lub znaczne złagodzenie dolegliwości. Terapia ta często stosowana jest w dolegliwościach, wobec których leczenie farmakologiczne nie przynosi skutku. Istotą postępowania w metodzie Ackermanna jest odnajdywanie i usuwanie zmian funkcjonalnych, a tym samym zmniejszanie, a nawet zapobieganie dolegliwościom. W zależności od tego jak zakorzenione są łańcuchy zmian (jak zadawniony jest problem), zabiegi należy powtórzyć, zazwyczaj kilka razy, z różną częstotliwością. Terapeutę tej metody cechuje perfekcyjna znajomość anatomii, fizjologii, diagnostyki obrazowej i diagnostyki palpacyjno-porównawczej oraz technik trakcji, mobilizacji, oscylacji i manipulacji wg. Ackermanna. Po dokładnym wywiadzie, obserwacji i analizie dolegliwości określa on indywidualny obraz tego, jak doszło do powstania przemieszczeń. Ogromną rolę w tej terapii odgrywa tzw. „fenomen sekundowy”, który precyzyjnie określa, czy mamy do czynienia z problemem funkcjonalnym czy strukturalnym. By terapia odniosła sukces ważna jest także współpraca pacjenta z terapeutą. Pacjent musi ściśle wykonywać zadania powierzone dotyczące postępowania po zabiegu oraz w czasie zwykłych czynności dnia codziennego.
Rejestracja Gabinetu – Tarnów – ul. Starodąbrowska 4 – tel. 14 656 10 50 lub 600 255 809